این وبلاگ رو با تمام احساساتم تقدیم بـﮧ صاحب چشمانے
مے کنم
کـﮧ آرامش قلب منـﮧ و صداش دلنشین ترین ترانـﮧ واسـﮧ منـﮧ.
از بودنت برام عادتے ساختے که بے تو بودن رو باور ندارم
چـﮧخوب شد کـﮧ بـﮧ دنیا آمدے
و چـﮧخوب تر شد کـﮧ دنیاے
من شدے
همیشـﮧ بدون کـﮧ تا ابد دوستت دارم.
باید خودم را ببرم خونه !
باید ببرم صورتش را بشویم…
ببرم دراز بکشد…
دلداریش بدهم ، که فکر نکند…
بگویم نگران نباش ، میگذرد…
باید خودم را ببرم بخوابد…
“من” خسته است …!